januari t/m april 2015 - 12 weken - Faraba Kairaba (voornamelijk skillscenter)

Gedurende ongeveer 3 maanden heb ik vrijwilligerswerk mogen verrichten in Faraba Kairaba te Gambia. In eerste instantie zou dit zijn om projecten te starten/begeleiden in het Skillscentre. Hiernaast zou ik me gaan bezig houden met het organiseren van diverse sportactiviteiten. Samen met Danique van Drunen (mijn nichtje) vertrok ik in Januari richting Gambia.

Na enkele dagen in het toeristengebied vertoeft te hebben gingen we eindelijk richting Faraba kairaba. Hier aangekomen werden we door iedereen hartelijk verwelkomd. De eerste week hebben we rustig kunnen wennen aan het Gambiaanse leven en met iedereen kennis kunnen maken. Na deze week ben ik begonnen met mijn projecten te organiseren en hierbij de juiste personen te zoeken. Deze projecten bestonden de eerste periode uit het opzetten en ondersteunen van een voetbalschool, het opzetten van een videoclub en het maken van ‘signboards’ voor de school. De voetbalschool is een nu een groot succes en draagt tegenwoordig de naam van mijn familie, super grappig! Hiernaast worden er tegenwoordig vrijwel iedere avond voetbalwedstrijden uitgezonden. De inwoners van het dorp betalen een klein bedrag (D10) om de wedstrijd te kunnen kijken, dit bedrag wordt vervolgens grotendeels gebruikt voor het salaris van de leraren.  

Tijdens deze periode is Danique, wegens persoonlijke omstandigheden, helaas naar huis gegaan. Even later ben ik helaas ook voor een weekje naar huis gemoeten wegens persoonlijke omstandigheden.

Na (en tijdens) deze week in Nederland wou ik niets liever dan terug naar ‘mijn dorp’ in Gambia. Eenmaal terug in Gambia werd ik eveneens gastvrij verwelkomd door iedereen. De weken hierna heb ik mezelf bezig gehouden met het inrichten van een computerruimte en het uitbreiden van de activiteiten in het skillscentre. Ik heb de laatste weken zelf nog (science) les kunnen geven op een middelbare school in het naburige dorp.

Wat mijn tijd in Gambia extra mooi heeft gemaakt is de reisjes die ik heb kunnen maken. Zo ben ik naar Dakar, Guinee-Bissau en verschillende plekken in Gambia geweest. Een super ervaring waarbij ik veel heb kunnen meekrijgen van West-Afrika. Een super gebied waar de mensen overal gastvrij zijn.  Als je de kans krijgt om te reizen in West-Afrika moet je dit zeker doen!

Hetgeen wat mij zeer positief is bevallen is de mate van acceptatie in Faraba Kairaba. Na enkele weken voelde het dorp echt als mijn tweede huis en een vaste club personen als mijn vrienden. Hiernaast waren de dorpsbewoners dankbaar met wat ik gedaan heb en heb ik mijn steentje bij kunnen dragen aan de ontwikkeling van het dorp. Hiernaast blijven voornamelijk de kinderen van het dorp mij dicht bij het hart liggen. Waar deze altijd vrolijk, lief en actief waren, soms vermoeiend maar meestal prachtig.   

Waar er positieve punten zijn blijven er natuurlijk altijd dingen om te verbeteren en dingen om rekening mee te houden. Wat ik zelf heb gemerkt is dat je ‘eigen’ zelfstandigheid erg belangrijk is en soms stevig in je schoenen moet (durven) te staan om iets voor elkaar te krijgen. Je moet zelf stappen ondernemen en hierbij mensen bij betrekken. Hiernaast heb ik gemerkt dat werkelijk iedereen overal in betrokken wil worden. Iedereen vind zichzelf belangrijk in elke mogelijke situatie. Erg leuk op het begin maar vermoeiend op het eind. Maar het belangrijkste, maak jezelf niet te veel druk, dat doen ze daar ook niet. Insah Allah.

Als laatste rust mij nog iedereen uit Faraba Kairaba (en Sol) te bedanken. Met speciale dank naar de boardmembers Kemo, Abdoulie en Mafughi.  Alle drie hebben mij altijd volledig gesteund en stonden altijd voor mij klaar. Hiernaast wil ik Lamin (Sheriffo) Singhateh bedanken en ben ik trots dat ik hem tot mijn goede vrienden mag rekenen! En als laatste wil ik Maartje bedanken voor de uitstekende begeleiding vanuit Nederland.   

maart 2015 - 3 weken - Faraba Kairaba (voornamelijk skillscenter) 

Gambia experience

3 weken vrijwilligerswerk Gambia (Faraba Kairaba) wat een onvergetelijke ervaring! 37 graden, een grote zandbak met hier en daar een huisje en er tussen staande "poephuisjes", hardwerkende vrouwen, de mannen veel minder of niet, kinderen die aan je hangen omdat ze persoonlijk aandacht niet gewent zijn en ja zo’n “Toebab” (blanke) is natuurlijk interessant, 3 jarige die met hun zusje of broertje baby al op de rug slepen, 7 jarigen die gallons water slepen en vader zit onder een boom hhmm??, een 3 jarige die steeds gebiologeerd je haren zit te strelen (moeders hebben allemaal kroes en donker haar en op zon- en feestdagen dragen ze een pruik in alle kleuren en variaties gewoon te koop in de supermarkt of shoeks lol). S ’ochtends hebben de 4 tot 7 jarige (4 klassen) school, waar ze o.a. Engels les krijgen (de voertaal buiten hun stammentaal Madinka). We hebben de kids laten schilderen (verf is luxe voor hun) leerspelletjes met ze gedaan en persoonlijke aandacht gegeven. Net voor schooleinde krijgen ze, als er genoeg geld is, een rijstmaaltijd met als ze geluk hebben een stukje vis in een kom voor 5 personen waaruit ze samen eten aangeboden, helaas is dat niet altijd omdat er niet altijd genoeg geld is.

Er is gestart met de muur rondom het compound van de gebouwen (school, skillcenter, vrijwilligerswoning, ronde "schaduw"hut, en kookhut met opslag) en deze is bijna klaar. Zodra deze klaar is krijgt het dorp/stichting een vergunning om dagtrips te organiseren hiermee is de bedoeling dat ze een stukje zelfvoorzienend worden. Het skillcentrum is gepimpt met voetballogo’s (hier hebben ze sinds januari t.v. en een beamer waar filmpjes afgespeeld worden of via de enige schotelantenne in het dorp de favoriete bezigheid, voetbal gekeken wordt) er wordt daar ook vergaderd door de dorpsgemeenteraad, naailes gegeven (door de enigste naaister van het dorp van +/_ 5000 inwoners)en is ook voor overige faciliteiten te gebruiken. Een van onze doelen was het opzetten van een naaiteam zodat ze ook hierin meer zelfvoorzienend worden. We hebben een naaimachine met ze gekocht (dat op zich is al een hele “happening” heeft meer dan een halve dag geduurd bij één “winkel” met maar 5, 2de (of meer) hands naaimachines en niks elektrische want deze kennen ze daar nog niet. Ajiba de naaister van het dorp heeft deze mee uitgezocht en is gestart met 4 dorpsbewoonsters naailes te geven. We hebben vele tips en ideeën aangedragen (voor eventueel te verkopen zowel in het dorp als voor gasten die naar de dagtrip komen maar ook voor het maken van o.a. de schoolkleding) waarin ze actie ondernemen. Er is stof gekocht waarvan gordijnen zijn gemaakt voor het skillcentrum dit omdat het zonlicht hinderde, stroomleidingen gelegd, moederloze katjes verzorgt, getracht ze breien bij te brengen en van de ene verbazing naar de andere hoe de leefregels in deze stam is.

De telefoons (deze blijven van harte welkom) die we van menigeen in Nederland hebben ontvangen zijn afgegeven aan ALieu, deze 15 jarige jongen uit een ander dorp die nu het hoofd van het gezin is sinds zijn vader is overleden, hij kan hiervan zijn zusjes weer een tijd naar school laten gaan, als dank hij is spontaan een dag komen helpen in Faraba en heeft ons een zondag in de binnenmarkt genaamd `shoeks` in Serekunda begeleid.

We hebben vele mensen met het hart op de juiste plaats zowel vrijwilligers van andere projecten als ook inheemse mogen leren kennen en zijn een mooie en bijzonder ervaring rijker!
Aan degene die bijgedragen hebben om dit allemaal mogelijk te maken en voor ieder luisterend oor DANK ik jullie hartelijk.

3 weken - Faraba Kairaba nursery school

Afgelopen zomer heb ik het genoegen gehad me drie weken in te mogen zetten op de nursery school in Faraba Kairaba. Ik ging daarheen met het doel enige kennis over kleuteronderwijs met de leerkrachten te delen in de vorm van workshops en daarnaast heb ik in de middagen gezorgd voor enkele activiteiten voor de kinderen in het dorp.

Mijn eerste week stond in het teken van het observeren van de leerkrachten en het kennis maken met de Gambiaanse cultuur. Met open armen werd ik ontvangen door zowel de leerkrachten als de kinderen. Het eerste wat me opviel is dat het onderwijs heel anders is dan in Nederland. De leerkrachten staan met passie voor de groep, maar beschikken over minimale middelen om de kinderen iets bij te brengen. Ik heb bewondering voor de leerkrachten en de werkwijze: veel zingen en ritmisch bewegen, grapjes maken tussendoor met de kinderen en de start die gemaakt is met het werken met hoeken.

Mijn tweede en derde week hield ik me voornamelijk  bezig met het meedenken met de leerkrachten over het op speelse wijze aanbieden en inoefenen van lesstof, bijvoorbeeld door het lezen van prentenboeken en daar activiteiten aan te koppelen, het spelen van spelletjes als bingo, maar ook het oefenen met kleuren en getallen in de vorm van renspelletjes. Fantastisch leuk! Wat een enthousiasme van de leerkrachten en leerlingen!

Het communiceren met de leerlingen heb ik soms als lastig ervaren omdat zij geen Engels spreken. Met behulp van de leerkrachten, andere dorpsgenoten en handen en voetenwerk lukte het communiceren wel. Dat vergt enige creativiteit. Een uitdaging, maar daarom juist hartstikke leuk!
Ik heb de tweede en derde week van mijn verblijf in Gambia geslapen in Faraba Kairaba en daar het echte Gambiaanse leven mogen ervaren. Wat een wereld van verschil met Nederland. De mensen hebben zo weinig, maar zijn desondanks zo ontzettend vriendelijk. Ik heb zoveel plezier beleefd aan de gastvrijheid en de goede zorgen van de Gambianen. Zij hebben een heel positieve instelling en halen alles uit de kast om ‘de tubab’ (de witte) zich heel welkom te laten voelen. Wij Nederlanders kunnen daar veel van leren. Gedurende mijn tijd in Gambia heb ik ontzettend veel waardering ontvangen voor de organisatie Hand in Hand Gambia, maar ook voor het werk wat ik daar gedaan heb.

Het afscheid na drie weken was dan ook best moeilijk. Ik heb moeten beloven dat ik binnen drie jaar terugkom en dat ben ik ook zeker van plan. Hand in Hand Gambia, bedankt voor deze onvergetelijke ervaring. Ik heb genoten!

Februari 2014 - 2 weken - Faraba Kairaba nursery school

In februari 2014 had ik de eer om 2 weken te kunnen doorbrengen als vrijwilliger in Faraba Kairaba. Een droom die eindelijk realiteit werd! Ik heb gedurende die veertien dagen met volle teugen kunnen genieten van de gambiaanse gastvrijheid. Ik stond ervan versteld wat Maartje en Loes al allemaal hadden verwezenlijkt, en dit op z’n korte tijd!

Ik kwam aan in de periode kort na de opening van het nieuwe schooltje. Ik maakte kennis met een stel gemotiveerde leerkrachten die, met de beperkte middelen die ze toen nog maar hadden, vol enthousiasme voor de klas stonden te zingen en te dansen en op een pedagogische manier hun boodschap overbrachten. Al spelenderwijs leerden de kinderen tellen, maakten zij hun eerste optelsommetjes en leerden ze hun eerste Engelse woordjes.

Maar ook andere zaken als “tandjes poetsen” en “zorg dragen voor elkaar” kwamen aan bod. Wat mij enorm opgevallen is, is dat iedereen erg geduldig en liefdevol omgaat met elkaar. Een eigenschap waar wij, West-Europeanen, nog heel wat van kunnen leren. Ik zal nooit vergeten hoe de kindjes geduldig en mooi op rijtje stonden aan te schuiven voor een portie Belgische pannenkoek…

Her dorpje Faraba Kairaba zelf straalt één en al vrede en rust uit: verlaten zandige wegen, bij donker kaarsverlichte huizen, alomvertegenwoordige djembé-geluiden. Dit is Afrika! Ik onthoud vooral de Afrikaanse gastvrijheid en de tevredenheid van de mensen daar. Ik heb een les geleerd, dat is duidelijk. Vrijwilligerswerk heeft mijn ogen geopend. Ik kan het iedereen, jong en oud, zeker aanraden!!